Morgen ben ik jarig. Ik mag dan de 37 jaar aantikken. Een jaar geleden schreef ik al dat ik mijn eigen verjaardag de laatste jaren niet zo vier, maar dat ik sinds vorig jaar wel echt ben gaan beseffen hoe dankbaar ik ben voor dat jaarlijks terugkerend evenement. Een jaartje ouder worden is namelijk écht…
Ik ben altijd een vroege vogel geweest. Van kinds af aan al. Toen wij nog in Hattem woonden en mijn vader elke ochtend rond 5 uur op stond (hij fietste dan naar Zwolle om daar de trein naar Amersfoort te pakken), had hij vaak gezelschap van mij aan het ontbijt. En dat was gezellig (althans…
1 november is het alweer een jaar geleden dat ik op Maximum Potential was. Een event van Michael Pilarczyk. Een event wat life changing wordt genoemd en wat het voor mij ook zeker was. Ik kwam als een andere vrouw terug van dat evenement en in het afgelopen jaar is er zo bizar veel gebeurd.…
Ik denk dat iedereen er vanochtend wel mee wakker is geworden, de dood van basketballer Kobe Bryant en zijn dochter van 13. Omgekomen bij een helikoptercrash. Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik de naam Kobe Bryant wel kende, ik wist ook nog wel de link te leggen met de sport, maar verder wist (en…
Inmiddels is het alweer twee weken geleden dat ik mijn derde coachingsessie had. Het was een hele bijzondere coaching, want dit was voor het eerst dat ik tijdens de coaching geen ‘AHA’ moment had maar compleet vast liep. Hoe hard ik mijn best ook deed om voor mijzelf antwoorden te vinden, het lukte mij niet.…
